متن آهنگ,تکست آهنگ

تو رو کجا گمت کردم،بگو کجایِ این قصه
که حتی جوهر شعرم،همینو از تو می پرسه

که چی شد اون همه رویا،همون قصری که میساختیم
دارم حس میکنم شاید ،من و تو عشق و نشناختیم

میونه قلبای امروزی ما،نمی دونم چرا نمیشه پل بست
مثل دو ماهی افتاده بر خاک،بدور از چشم دریا رفتیم از دست

هنوزم دستای گرمت جای امنی واسه گریه س
تو قشنگی مثل بارون من دلم پر از گلایه س
هنوزم تو این هیاهو تو این بغض شبونه
من و گنجشکای خونه دیدنت عادتمونه
پشت پنجره هنوزم چشم به راهت می شینم
ای که بی تو خودمو تک و تنها می بینم
پشت پنجره هنوزم چشم به راهت می شینم
ای که بی تو خودمو تک و تنها می بینم
ما دوتا پنجره بودیم گفتی که باید بمیریم
دیوارا همه خراب شد ولی ما هنوز اسیریم
ما هنوزم مثل مرداب مسخ آینه کویریم

وقتی میای دستات پر از بهاره
آفتاب هنوز تو تیغ شب بیداره
نگاه من تو آسمون چشمات
دست می ذاره تو دست هر ستاره


وقتی می ری دستات مثل یه گلدون
گل نوازش می ریزه تو ایوون
کنیزک سیاه چشمون من
زمینو جارو می کنه با مژگون

بیا تا برات بگم
آسمون سیاه شده
دیگه هر پنجره ای
به دیواری وا شده
بیا تا برات بگم،
گل تو گلدون خشکیده
دست سردم تا حالا
دست گرمی ندیده

بیا تا مثل قدیم
واسه هم قصه بگیم
گم بشیم تو رویاها
قصه از غصه بگیم

قصه گوی پیر شهرم
بگذر آرام از کنارم
در برم منشین برایت
قصه ای دیگر ندارم


قصه هایم مرده در من
دیگر از افسانه سیرم
بر مزار قصه هایم
می نشینم تا بمیرم

تو این صحنه ی پر شور چه سبزم چه شاداب
توی هاله ی تحسین رسیدم به مهتاب
ببین صحنه چه با عشق هم از دل هم از جون
منو خونده به دعوت من اینجام یه مهمون

هزار شعله ی شمع و یه پروانه ی تنها
چه خوشرنگه پر من تو این شعله ی زیبا
نگاه کن که چه سبک بال چه پر تابم و پر شور
تو معراج تماشا توی هلهله ی نور

 ♫♫♫

تو این صحنه داغِ به آتش کشیده
منو دامنی از عشق تو آتش پریده
تب سرخِ ترانه میشینه رو لب هام
برای تو میخونم چه داغه نفس هام

هزار شعله ی شمع و یه پروانه ی تنها
چه خوشرنگه پر من تو این شعله ی زیبا
نگاه کن که چه سبک بال چه پر تابم و پر شور
تو معراج تماشا توی هلهله ی نور

خدایا شکر صدای من هنوزم کوکه رو احساس
خدایا شکر که این احساس واسه مردم هنوز زیباست
خدایا شکر که این مردم هنوزم من رو میشناسن
چقدر مدیونشون هستم چه خون گرم و پُر احساسن

 ♫♫♫

یه عمره که پُر از درد و یه عُمره گرفتارن
ولی با این همه بازم منو تنها نمیذارن
بدهکارم به این مردم به خواهرا برادرها
اونا هستن که من هستم نباشن من گُم و تنهام

مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
ز آه شَرر بار این قفس را
بر شکن و زیر و زبر کن
بلبل پر بسته ز کنج قفس درآ
نغمه ی آزادی نوع بشر سرا
وز نفسی عرصه ی این خاک توده را
پر شرر کن
ناله سر کن

 ♫♫♫

ظلم ظالم جور صیّاد
آشیانم داده بر باد
ای خدا ای فلک ای طبیعت
شام تاریک ما را سحر کن
ای خدا ای فلک ای طبیعت
شام تاریک ما را سحر کن

یه اتاق واسه ی من چند ترانه واسه خوندن
یه قلبِ همیشه عاشق توی این راه مرا بس

دیگه اینجا جای من نیست خونه ی من حریم من نیست
کیه دستمو بگیره دست امنش مرا بس

 ♫♫♫

چند تا گل واژه برات گریه کنم
که بسازی شعری از جنسِ سفر
که بریزه ترسمون راهی بشیم
رج به رج تا مرز بی مرز خطر
کاری کن راهی قصه ها بشیم
هم دل و هم گریه ی خدا بشیم
مثل ماهی سیاه کوچولو
کاری کن مسافر دریا بشیم
کاری کن مسافر دریا بشیم

راه ماهی سیاه کوچولو راه دل به حادثه سپردنه
قصه ی شکستنِ هیبتِ شب رفتن و به آرزو رسیدنه
کاری کن بعد منو تو بمونه پس و پشت لحظه ها قصه ی ما
کاری کن رفتنمون ترانه شه بخونن هم کوچه ها همسایه ها

به خاطر آور که آن شب به بَرم گفتی که بی تو ز دنیا بگذرم
کنون جدایی نشسته بین ما
پیوند یاری شکسته بینِ ما
گریه میکنم با خیالِ تو به نیمه شب ها
رفتی و من بی تو مانده ام غمگین و تنها

 ♫♫♫
بی تو خسته ام دل شکسته ام اسیرِ دردم
از کنارِ من میروی ولی بگو چه کردم
رفته ای و من آرزوی کَس به سَر ندارم
قصه ی وفا با دلم مگو باور ندارم

داداشی دنیا شبیه خوابای بچگیمون نیست
آخرِ بازیا گاهی چیزی جز گریه و خون نیست
داداشی باور بعضی قصه ها بدجوری سخته
تبری که باغُ می کُشت دستش از چوبِ درخته

بهمون نگفته بودن چشم به فرداها ندوزیم
به گُناهی که نداریم یه روزی باید بسوزیم
نمیدونستیم زمونه تا همیشه مهربون نیست
سرنوشتمون یه وقتا توی دستِ خودمون نیست
داداشی یه دردایی رو گاهی هیشکی نمیدونه
هر زخمی خوب میشه اما جاش روی آدم میمونه
داداشی دلتنگی انگار رسمِ دیرینه ی دنیاست
مثل طوفان که همیشه بخشی از تقدیرِ دریاست

چه زود رفت اون چه دیر گفتیم از اون دلی که دریا بود
هنوز اون دلِ دریایی پُر از آواز درنا بود
چه زیبا بود چه کم گُفتیم خدایا غفلت ما بود
هنوز گهواره ی خورشید پُر از نوزاد فردا بود
چه زیبا بود ، چه زیبا بود

 ♫♫♫

نمی رنجید مثل گلبرگ اگرچه گل تر از گل بود
شبِ آوار دلتنگی هنوز پُل تحمل بود
چه زود رفت و چه دیر گفتیم از اون یاری که تنها بود
فروتنی که سالار شب ترانه ی ما بود
چه زیبا بود ، چه زیبا بود

یه اقیانوس آبی توی عمق چشاته
یه ریتم شادی توی پیانوی صداته
تو رویاهام میبینم که موهامو میبوسی
همه دنیام تو میشی توی عکس خصوصی

  ♫♫♫

بذار طوفان بگیره ما کم خطر نکردیم
بیا دنیا رو با هم با یه قایق بگردیم
یه کم مرزای بین ِ منو دستاتو کم کن
منو بغل بگیر و از این طوفان ردم کن

منو تو با یه دوربین یکم بارون یه دریا
بیا بریم از اینجا تا انتهای دنیا
بیا جوری بریم که جهان تنها بمونه
قدم هامون به یاد خیابونا بمونه

یه آهنگ قدیمی یه حس خوب و مبهم
تو خواب بچه گی هام من این لحظه رو دیدم..

عشق..
زخم عمیقی که هرگز خوب نمیشه عشق
یعنی تمومه زندگیت تو آتیشه عشق
اشکی که داره بی اراده میریزه عشق
باغی که دیگه تا گلوت تو پاییزه عشق

ما..
که عمرمونو پای عاشقی دادیم ما
زخمی رویاهای رفته به بادیم ما
با همین آرزوهای ساده شادیم

زندگی کن حتی بی نشونه
فردا که شد از ما چی میمونه
زندگی کن
دنیا گاهی غرق دوراهیه
کی میدونه رسم دنیا چیه
زندگی کن
پشت هر عشق بغض یه سفر ِ
بس که عمر آدم زود میگذره
زندگی کن