صدام نکن صدام نکن ، خوابشو داشتم میدیدم
کاشکی دوباره پلکامو رو هم میذاشتم میدیدم
نه ارغوان نه اطلسی سفیده مه گرفته بود
به رنگ ماه ِ آسمون میزد به نقره و کبود
یه سرپناه ِ آشنا یه سایه بون مهربون
یه جاده ی رو به اُفق زیر درختای جوون
♫♫♫
صدام نکن که آدما تو خوابا مهربون ترن
فقط تو قاب عکساشون قشنگترن ، جوونترن